Hayata ve insanlara öfke duyduğum dönemlerde, akrabalar da sevdiğim akrabalar ve sevmediğim akrabalar diye ikiye ayrılıyordu. Öfkem durulunca akrabalarım, ciddiye aldıklarım ve ciddiye almadıklarım olarak güncellendi. Bilmiyorum ben de birileri için akraba statüsündeyim. Farkında olmadan ya da farkında olarak birilerini huzursuz ettim belki. Onların gözünde de ben sevilmeyen akrabayım. Olabilir. Bunu çok da dert etmiyorum. Ama bir çocuğun gönlünü kırmak onu gücendirmekten ölesiye korkarım. Çevremde anne babasından yola çıkarak onların çocuklarına karşı özensiz şekilde davranan çok insan var. Yani bunu bile isteye yapmıyorlar da olayın doğası gereğiymiş gibi yapıyorlar. Yaptıkları şeyin farkında bile değiller. Bu özensiz davranışlar da çocuğu bir şekilde akrabalardan soğutuyor.
Sevmiyorsanız istemiyorsanız sırf aranızda kan bağı var diye, kimseye gülümsemeyin de selam da vermeyin, halini hatrını da sormayın. Bunları sadece hak edenlere gösterin demiyorum. Ama hak etmeyenlere kesinlikle göstermeyin.
