Ermeni asıllı Xaçaturyan adlı bir ailenin oğlu Kevin'in hayatını anlatan bir roman ve film. Türk düşmanı ermeni tavrı kitapta da var zaten. Filmde ermeniliğe ve onların psikopatça Türk düşmanlığına neyse ki değinilmemiş. Aslında Kevin ve annesinin sosyopat olması tamamen genetik.
Filmi izleyince hocalı soykırımı denen, Türk milletinin yaşadığı en korkunç olaylardan birinin ermeniler için ne kadar "normal" olduğunu anlıyor insan. Bunların olayı bu.
Eva Xaçaturyan yani Kevin'in annesi aslında bir sosyopat. Çocuğunu sevmiyor. Kocasıyla arasında seks yapmak dışında duygusal bir bağ yok. isteyerek doğurduğu kızı celia için bile çok içten bir anne sıcaklığı göremiyoruz. Aile zaten topluca garip.
Oğlu Kevin'i sevmeyen ve isteyerek doğurmamış olan eva'da annelik içgüdüsü yok. Kevin bebekken bile onu susturmak için yapmacık bir biçimde gülümsüyor ama bebeğine sarılmıyor bile. Oysa annenin ve babanın bebeğe sarılması çocuğun gelişimi ve güvende hissetmesi için çok önemlidir.
Eva başından beri sevmediği oğlunun, kızı celia'nın gözünün kör olmasına sebep olduğunu biliyor. Lavabo açıcısını alan Kevin belli ki bir haltlar karıştırıyor ve Celia ile onun evcil hayvanına zarar veriyor. Bir kere çocuğunun gözü tamamen alınmış ve çocuğu takma göz kullanmak zorunda kalmış bir anne bu kadar soğukkanlı olamaz. O-la-maz! Küçücük bir kız çocuğu olan Celia'nın engelli olması ve acı çekmesi Eva'da yeterince acı yaratmıyor. Kocası Franklin'de de öyle. Franklin kartondan yapılmış bir baba figürü. Sadece kendine biçilmiş baba rolünü oynuyor. Hakiki bir evlat sevgisi yok.
Filmin sonunda Kevin okul arkadaşlarının yanı sıra babası Franklin ve kız kardeşi Celia'yı da öldürüyor. Fakat Eva'da tık yok. Kocası ve kızını katleden kişi oğlu. Eve gidip şok olmuş halde yatağına uzanıyor. Feryat, ağlama, sinir krizi falan yok. Asıl manyak olan kişinin anne Eva olduğunu anlıyoruz.
Özetle; Kötü tohum diye bir şey vardır. Kevin sorunlu bir anne ve kayıtsız bir babanın çocuğuydu.
