Nedendir bilinmez Çocukken engin bir muhabbet kuşu sevgim mevcuttu. Ölen falan olursa derhal yerine yenisini alıp kafesi boş bırakmazdım. Hepsi de çok enerjik yerinde duramayan kuşlardı. Biri hariç.
Yeşil renkli ve hafiften tombul bir kuş vardı. Daha küçük yapılıydı ve topa benziyordu. Kesinlikle depresif bir kuştu. Umursamaz ve kayıtsızdı. Yanına hangi kuşu koysam kısa bir süre sonra kafeste biriken negatif enerjiden dolayı ölüyordu. Sonunda onu tek bırakmaya karar verdim. Belki ihtiyacı buydu. Artık tek kuşum mega depresif top kuştu.
Bir gün kulağına eğilip bu kafesten kimler geldi kimler geçti hiçbiri de senin kadar mutsuz olmadı dedim. Klasik göz kısmalı bakışlarıyla sabit bakmaya devam edip oralı olmadı.
Kafesin kapısını açınca dışarı çıkma gereği duymazdı. Zorla çıkardığım bir gün yastığımın üstüne kondu ve tüm bir günü asla hareket etmeden orada geçirdi. Ne bir tepki ne bir korku ne bir neşe hiçbir yaşam belirtisi vermiyordu. Muazzam bir kararlılıkla duruyordu sadece. Adeta Kuş dünyasının vahe kılıçarslan'ıydı.
Bu kuşla yaklaşık 1 sene geçti fakat ona karşı ah garibim ne de mazlum sesi soluğu çıkmıyor diye acımaktansa belli belirsiz bir saygı duyuyordum. Sonra bu kuş öylece durdu durdu ve öldü. Sanki hayata öylece durmaya gelip vazife süresi dolunca da gitmiş gibi. Net, kararlı ve duygusuz bir veda.
Bugünse anlıyorum ki o kuş benim bugünkü halimin bir ön projeksiyonuymuş. Tanrının erken bir mesajıymış. Kuş, gelecekten gelen benmişim. Artık seni anlıyorum ve Yakında görüşeceğiz ufak top kuş. huzur içinde yat.
