genellikle son dönem tikilerin bir kısmı tarafından benimsenmiş veda sözü olarak lanse edilen söz grubudur. insan kendi kendine ne şekillerde davranabilir merak konusudur. bu sözü duyduğum anda arkadaşımın tanımadığı ama tanıdığını sandığı bir çocukla bir cafede selamlaşması, nasıl gidiyor vs muhabbeti yapması, çocuk ayrılırken 'kendine iyi davraann ok?' diyince ayılan arkadaşımın 'ya ben bu çocuğu tanımıyorum ki!!' demesiyle kopmamız ve 'isabet olur!' dememle düzelmemiz aklıma gelir.
