ilkokul yıllarımda bağımlısı olduğum kalem türü. üzerinden basmalı olup uç çıkartılabildiği için, her zaman ayrı bir haz vermiştir.
3. sınıfta mıydık tam hatırlamıyorum, öğretmenimiz şunu demişti bir ara; cebinizde harçlığınız varsa çar çur etmeyin, okul ihtiyaçlarınızı alın diye. ben de bunu fırsat bilip günlük harçlıklarımla her sabah okulun yanında ki bakkaldan uçlu kalem alırdım. bir gün kırmızı, bir gün beyaz, bir gün siyah... kalem kutum uçlu kalemle dolup taşmıştı. işte, bu tür bir bağımlılıktan bahsediyoruz. tabi o yıllarda da bayağı bir ucuzdu. markası ne olursa olsun, hangi özelliği olursa olsun, o kalemin fiyatı 1 ytl idi. uç da 25 kuruş olması gerekirken, silgi de yanlış hatırlamıyorsam 50 kuruş falandı.
genelde 0.7 tercih edilse de, ben o yıllarda da sisteme tepki olarak doğduğum için, 0.5, 0.9 falan da tercih ederdim. kullanması çok zevkliydi, ve sınıfımız çerçevesi içerisinde de şu görüş kabul görürdü; "bu kalemin ucunu kırmadan kullanabiliyorsan, sen de artık büyümüşsündür" gibi.
bir de bu kalemlerin şöyle bir artısı var, belli bir incelikte olduğu için kâğıda fazla baskı yapmıyordu. özellikle bastırsan bile bastıramıyordun, kırılıyordu zaten. kâğıda yumuşak bir şekilde temas ettiği için, silgi ile silindiğinde neredeyse hiç iz bırakmıyordu. ama kurşun kalem öyle mi? kurşun kalemde yazdığım şeyi silgiyle sildiğimde, sanki kendimi mariana çukuru'ndaymışım gibi hissediyordum. yani o denli iz bırakıyordu. buna rağmen neden sınavlarda ısrarla kurşun kalem zorunluluğu bulunuyor, bunu bilmiyorum.
sonuç itibariyle bu kalem türüne bayılıyorum. halen daha kalem kutumda bir tane bulundururum. ama yakında fiziksel deftere ve kitaba veda edeceğimiz ihtimalini düşündükçe, içim bir burkulmuyor değil. dijital hayata daha merhaba bile diyemeden kendimizi o hayatın içinde bulduk. yine de umarım o devir bitmez, ve öğrenciler bu kalemi kullanmanın hazzını dibine kadar yaşayabilirler.
