Kan bağı bana hep hastalıklı gelmiştir, en az aşk kadar.
Şu an nasıl bir insan olduğumuzun, korkularımızın, en sevdiğimiz ve en nefret ettiğimiz şeylerin mimarıdır aile, keza travmalarımızın da.
Ama berbat bile olsalar nefret edemiyorsun amk, işte hastalıklı kısım burası. Belki de sana hayatın boyunca alabileceğin en büyük zararı vermiş, ama boynu bükülse canın gidiyor. Dışarda annenin sevdiği bir şeyi yiyorsun mesela, onsuz yediğin için vicdanın sızlıyor. Ya da kardeşin dünyanın en faydasız insanı dahi olsa, tırnağı kırılsın derdin oluyor.
Kan bağı hastalıktır. insan kendine zararı olsa dahi bu kadar bağlılığı ve sevgiyi ya ailesine karşı hisseder, ya aşık olduğu insana. Üstelik bu zararın farkında olmasına rağmen.
