ortaokuldayken müzik öğretmeni istiklal marşı okunurken ellerini orkestra şefi gibi sallıyordu. "ulan" dedim kendi kendime. "bu adam sanki ellerini sallamasa biz istiklal marşı okuyamayacağız" dedim ve aklıma levent kırca skeci geldi. arkadaş gülmemek için kendimi kasmaktan nefesim kesildi, başka birşey düşüneyim diyorum yok. biliyorum bir kıkırdasam arka sıra ful dağılacak gülmekten. o zamanlar da eğitimde dayak var. bir müdür yardımcısı vardı, orospu çocuğu kum torbası yapıyordu talebeleri. neyse dayanamadım güldüm. dik dik baktı bu piç. marş bitti bu çağırdı gel diye. gideni siksinler gider miyim lan ben. bastım topuğu, baktım çıkışta izdiham var. 2 buçuk metre duvardan atladım.
