ilkokulda arkadaşımın yediği dayağı unutamıyorum hiç. köy okulu. arkadaşım saçlarını ikiye ayırmış, tepeden bağlamış çok tatlı olmuştu. hatta kızlarla ya saçın ne güzel olmuş diye tipik kız grubu davranışı olarak birbirimizi övmüştük. zaten 4 kızız, 12 kişilik bi sınıf. o günde ilk ders matematik. ödevimi yapmıştım, kendime güveniyorum. her neyse hoca kadın, belgin hoca, saniye'yi kaldırdı ilk. ben o ara çantamla uğraşıyodum. kitap düzenim vardı çantamda önce fen, sonra sosyal, sonra matematik, sonra türkçe, müzik, resim diye devam eden... onu ayarlıyodum. neden doğru yapmadın ödevini diye bağırdığını duydum önce, kafamı bi çevirdim. hoca iki eliyle tutmuş kızın saçını, kafasını sarsıyor böyle. allahım nasıl korktum anlatamam. titredim yeminle. tekrar tekrar kontrol ettim ödevimi ki, ben çıktığımda sorun yaşamadan geri yerime döneyim diye. annem eskiden soruyodu niye hiç öğretmenini aramak istemiyosun diye. işte bu yüzden amk. nasıl arim? o bana göre arkadaşımın kafasına kafasına vuran bi kadın. cidden kaç yıl olmuş hala o sahne aklımda.
