insanları sev, kimseye güvenme diye bir söze denk geldim geçenlerde.
Herkes aynı gibi geliyor artık bana. Kendimden gayrı kimseye güvenmiyorum. Buna ailem dahil. Ama bunu dramatikleştirmiyorum da. Herkesten her kötülüğü bekliyorum. Herkesten şüphe ediyorum ve her geçen gün duvarlarımı daha da sağlamlaştırıyorum. Gene kırılıyorum ama devede kulak bile sayılmıyor bu.
