iş yerinde aynı ortamda 8 kişi çalışıyoruz. Sırf birine düşmanlıkları yüzünden bana sormadan beni de sevmedikleri kişi ile birlikte sıkıntıya sokacak bir eylemde bulundular.
Affedemiyorum maalesef. 3 aydır konuşmuyorum hiçbiri ile. Neden olduğunu soruyorlar cevap vermiyorum. Sohbet etmiyorum. Yemeğe çıkmıyorum. Adam yerine bile koymuyorum. Verdikleri ikramı almıyorum.
Ama aklımdan çıkmıyor yediğim kazık. Hala attıkları kazığın üzüntüsü var içimde.
Amirime söylediğimde pek yardımcı olmadı. Böyle giderse seneye yazın işten ayrılmayı düşünüyorum.
Onlarla konuşmak veya konuşmamak değil ama aynı ortamda rahat değilim. Sabah ayaklarım geri geri gidiyor. Akşam ise bunun bunalımı ile geçiyor sabaha kadar.
Bunu haketmedim ama beni harcadılar bunu yediremiyorum.
Aralarından 2 sine işi ben öğrettim. Çoğunun derdine dermanına ben yetiştim. Şimdi kendimi enayi gibi hissediyorum. Ne yapacağım bilmiyorum.
