şiire merakım yoktu, eşimi tanıyana kadar. kahraman tazeoğlunun şiir kitaplarını alırdı. zaman zaman rast gele bir sayfa açar okurdum. çok hoşuma giderdi. şimdi eşimle ayrıldık. 80 km uzak bir ilçeye taşındı.ben zaman zaman gidip penceresinde yanan ışığı izliyorum. hayal kuruyorum o içerde ne yapıyor çocuklarımız uyudumu diye. ve arabamda hep bir kahraman tazeoğlu şiiri oluyor. en çok da seni içimden terk ediyorum dinlerken buluyorum kendimi. 3.5 yıl oldu gideli ama acısı hala taze. onu gördüğümde hala ayaklarım birbirine dolanıyor. kalbim hızlanıyor. elim terliyor. yüzüm kızarıyor. çaresiz hislere kapılıyorum. ve çok şanslıyım. ona benzeyen tıpkısı olan bir kızım var.
