Ileriki yaşamınızda bol bol depresyona girmenize neden olacaktır. insanlara güvenemez ve onları sevemezsiniz. Defalarca terapide alsanız bu hiç değişmez.
Çocukken bir kaç kez tacize uğradığım için oğlumu hiçbir yerde iki dakika bile yalnız bırakamıyorum mesela. Bu durumu aşamıyorum. Hiçbir doktorun da buna çare bulabileceğine inanmıyorum. Beni böyle delirten bir kişi olsaydı istisna diyebilirdim belki ama birden fazla kişiden beklemediğim hareketler gördüğüm için kimselere güvenemiyorum. Oğlumu 10 yaşına geldiğinde de yalnız başına markete göndermeyi düşünmüyorum örneğin. Kim ne derse desin bu düşünceleri değiştirmem mümkün değil.
Yedirdiler kafayı!
Atak geçirdiğim zamanlarda da tüm kurgu sapıklık üzerinde gerçekleşiyor.
O meşhur söz işte "... bize gerçek hastaların hasta ettiği kişiler geliyor" sözünü hatırlıyorum. Ne kadar da doğru maalesef.
Beni böyle hasta ettikleri için bin beter olmalarını diliyorum o kişilerin.
