sen o proje için sabahlara kadar uğraş, günlerce uyuma, arkadaşların orda burda gezerken uhu kokusu çek, gün gelsin tek besin kaynağın kahve olsun, sonra hocanın biri projene bakıp yüzünü eğip 'geçelim' desin... işte o an bu andır.
(bkz: ağlamak istiyorum)
