bazen

entry249 galeri video5
    36.
  1. bazen herşey çok basit geliyor
    anlıyor gibi oluyorum
    ayrıntılarına takılmadan
    basitçe düşünüyorum herşeyi
    herkesi
    sonra bir zaman geliyor
    ayrıntılar basitlikleri zorlaştırıyor
    karmaşıklaştırıyor
    karmaşıklık hayatın doğası mı?
    yoksa doğanın felsefesi mi çözemiyorum
    kafam daha çok karışıyor
    herşey birbirine geçiyor
    birbirinden kurtaramıyorum
    birbirinden ayıramıyorum
    bağımsızlaştıramıyorum
    özgürleştiremiyorum kendimi
    soyutlayamıyorum
    ayrı düşünemiyorum
    tepeden bakamıyorum hayata örneğin
    değerlerin değerlendirmesini yapamıyorum
    sonra bir zaman geliyor
    herşey yoluna girer gibi oluyor
    karmaşık beynim, karmaşıklığıyla kalıyor
    karmaşıklıklar içinde bir düzen kurmaya çalışıyorum
    karmaşa düzenim oluyor
    ve her düzende karmakarışık oluyorum
    düzen benim karmaşıklığımı dengeleyemiyor
    şimdi düşünüyorum da
    karmaşık olan benim beynim mi?
    yoksa hayatın ta kendisi mi?
    bu sorunun cevabı bir çok şeyi netleştirebilir
    emin değilim!
    aslında düzene karşı olan benim gibi geliyor.
    ama etrafıma bakıyorum da
    düzen neredeyse benim.
    herşey herkes farklı bir biçim almış
    insanlıktan çıkmışız çoğumuz örneğin
    ben mükemmellik çabasındayım
    yeni doğanlar insan olma çabasında

    --spoiler--
    insanlıktan çıkmış gibiyiz değil mi
    bir eş lazım
    hiçbir şey tek değil
    eşimizi bulmamız lazım
    komik gelebilir ama
    hayat ve karmaşıklık
    tüm soyutlar tüm somutlar her ne varsa
    o zaman netleşecek
    --spoiler--

    dünyayı aydınlatacak gücüm var.
    farkındayım da.
    ışığım olacak biri lazım
    sanırım haklısın
    şimdi farkına varıyorum?
    Sen eş deyince aklım kabullendi
    beni yaratana öykünüyorum ben
    O olmaya çalışmışım yıllardır
    kimseye muhtaç olmamaya
    kimseden etkilenmemeye
    ve
    herkesi etkilemeye çalışmışım
    yeni farkına varıyorum bunun
    o kadar saçma gibi geliyor ki
    ve bir o kadar mantıklı
    mantığım almıyor beni
    bense mantığımın sularından çıkamamışım
    ışığım ama güneşlere muhtacım
    ne desem, nasıl desem
    bilemiyorum
    üzülüyorum ama ağlayamıyorum
    bazen böyle 2 damla akıyor
    gözlerimden
    kaldırım taşlarına düşüyor kalbimin
    bedenim parça pinçik oluyor
    hüzün doluyorum gece olunca
    sabahı görememekten korkuyorum
    uyuyamıyorum
    ama uyuyamıyor olmam korkumdan değil
    ölmekten hiç değil
    O'na hasret ölmekten
    bir kez görmeden
    bir kez öpmeden ölmekten

    itaat ederim...
    2 ...