çocuğum, kolejden çıktım, babamın mercedesine binerken pek bi hüzünlüydüm, yolda "baba" dedim, biliyor musun ben çok üzgünüm. nen var kuzum dedi purosundan bir fırt çekerek. dedim herkesin evinde comodore 64 var, ben hala zx spectrum ile takılıyorum. bir bana bir yola baktı. sonra yolda uzak bir noktaya gözünü dikerek "az kaldı yavrum, apple diye bi şirket kuracam, buraların bir numaralı teknoloji devi olacam, bitirecem hepsini" dedi. O sırada araç ufak ufak bi yukarı bi aşağı iniyordu. camlardan görünen dışarısı adet bir resim tablosu gibi ve bulanıktı. O gün babamın bir kahraman olduğuna karar verdim. arabayı bahçeli villamızın garajına çekmeden beni indirdi. gülümseyerek yüzüne baktım. bir comodore 64 üm yoktu ama bir babam ve umudum vardı.
