Gelmiş geçmiş en karizmatik ve en komplike anti-kahramanı bünyesinde fazla role boğmaksızın barındıran dostoyevski şaheseri. Kitap zaten aman aman uzun değil, nikolay vsevolodoviç stavrogin de bir ara ortadan kayboluyor. Dolayısıyla okuyucu olarak ona doyduğumuzu söylemek mümkün değil. Tabii yerini dolduran çok müthiş başka karakterler var. bir profesör müktesebatında ve aynı zamanda bir çocuk saflığında stepan trofimoviç verhovenski mesela ki en az stavrogin kadar önemlidir. Onun oğlu bir milyon kelle projesini yürüten anarşist nihilist pyotr stepanoviç verhovenski. Adamın tek zaafının, düşkünlüğünün stavrogin'e karşı olması ilginç. Demek ki karizmaya, mükemmelliğe tapıyor. Sonuç olarak değer verdiği hiçbir şeyin olmadığının yalan olduğu anlaşılıyor. Nihilizmin ölü doğmuş bir düşünce akımı olduğu onun üzerinden anlatılıyor. Siyaset, din, felsefe, sosyoloji, psikoloji ne ararsan kralından var. Komedi unsurları da yaratılmış her zamanki gibi. Dostoyevski'nin en derinlikli diyemesem de en 'bütün' kitabı. Karamazov kardeşler uzun metraj olması sayesinde bir adım öne geçiyor yoksa bu eserden önce anılmayı hak etmezdi.
