Tek başınalık günümüzde ne kadar mümkün?
Insanlar tek başınalığı internette vakit geçirmek sanıyor olabilir .
Tek başınalık cok daha derin bir olaydır. Doğanın içinde yaşamalı insan ilk önce . Bir kamp kurmalı ormanın içine, dağda bir mağarada yaşamalı. Isınmak için ateş yakmaya ihtiyacı olmalı. Kitap bulamamalı, film izlemek için hayallerden başka bir çaresi de olmamalı. Geçmişi düşünürken aklına bir şey gelmemeli o anda. Zorlamali yoklamalı hafızayı, bir şey bulamamalı insan .
Güneş batınca zifiri karanlık olmalı her yer . Doğanın seslerini duymalı . Ateş böcekleri, taşların üzerinde ilerleyen sürüngenlerin gürültüsü olmalı azıcık.
Hayal etmesi zor geliyor fakat hepimiz bir iki defa tecrübe etmişizdir böyle bir durumu . O sebeple bence yalnızlık mutluluk getirmez bazı arkadaşların iddaası gibi . Bertnard russell 'ın sanırım mutlu olma sanatı isimli kitabında şu çıkarımda bulunmuştu temel olarak .
Insan mutlu olmak için dışa dönük olmalıdır.
Dıştan kasıt diğer insanlardır burada . Bu çıkarıma tamamen katılıyorum. Yalnızlıkta keramet yoktur arkadaşlar. Yalnızlık zorunluluk değil bir tercih olduğunda verimlidir. Diğer boyutu vicdanlara, kalplere yük, akla başıbozukluk getirir.
