Dershaneye gittiğim bir sabah Babaannem evinin kapısını açıp beni karşıladı. "Gızım okula mı gidiyorsun allah zihin açıklığı versin inşallah sende halaların gibi öğretmen olursun" deyip sarılıp öptü. Dershane çıkışında liseden bir arkadaşımla buluştum o gün.
Evlerine davet etti, çok ısrar etti. Annemden izin istedim o da izin verdi. Kızın ablasıyla da çok iyi anlaşıyordum. Çok iyi kahve falı bakardım o zamanlar. Istediler kırmadım tabiki. Derken üzerime bir ağırlık çöktü. Yerimden kalkamayacak hale geldim. "Uyuyalım mı?" Diye yalvardım. Yataklarımıza yattık. Sanki odada yalnız değildik. Tüylerim diken dikendi. Kış ayında olmamıza rağmen kan ter içinde kaldım ve en kötüsü sabaha kadar "işt işt hahaha" şeklinde sesler duydum. Sanki birileri benimle dalga geçiyordu. Kabus gibi bir geceydi. Uyudum mu naptım belli değildi. Biraz dalmışım... bir ev telefonu sesiyle uykudan kalktım ve koştum. Telefonun olduğu duvarda saat vardı. Saat 7 idi.
Arkadaşımın annesi ile buluştuk telefonun önünde. Başkasının evinde çalan telefona koşuyorum düşünün. Babaannemin rahatsızlandığını söyledi... "ben biliyorum babaannem öldü" dedim. Apar topar çıkıp gittim.
Eve vardığımda en az 100 çift ayakkabı vardı kapıda...
