Geçmiş gün, maça gitmişim. Maça dedikse; stada değil tabi. Neyse... Bir, iki, üç... En son altı olmuş, her golde ayaklanıp seviniyorum haliyle. Derken Fenerbahçe'nin kalesine giden topu Mehmet Yozgatlı çizgide kesmesin mi? Kalktım ayağa, başladım kalaya: Allah seni nasıl biliyorsa öyle yapsın, dingil... falan filan. Yanımdaki adam ters ters bakıp "Sen Fenerli değil miydin? Attığımız her gole sevindin, biz mi yanlış anladık?" deyiverdi. Abiye durumu izah edince gülümsedi haliyle. Zati altı gol atmışın, bırah bi' dene de onlar atsın dağal mi? Altı-Sıfır'ın özelliği olmasın mı? O gün de Gayseri'yi böle yendik. Fener yenince sevinir, başkaca hiçbir skora sevinemem. Beraberliği "yenildik" sayarım. Sonuçta iki takım var: Fenerbahçe ve...
