Düşen kalkar elbet. O değil de... Ya mesele kalkabilmek değilse? Öfkeyle ya da acıyla... Yıkıldığı yerde bıraktıklarıdır, insanı yiğitlikte coşturan, güzele ulaştıran. Yanına kalkarken tevazuyu almalısın. Azgın nefs'in isteği biter mi hiç, cancağızım? Kavi gönülle parlamalı, güneş gibi, adamlığın gönül dağında. Ve hiç şaşmadan yazmalısın öykünü; şirazesi kaymış ciltli yapraklarına hayatın ve de güzel sevdiceğin nurlu bağında.
