...Çaresiz kimselerin azatlığıdır: Küçücük bir kafesten, ondan da küçük ürkek Can'ları art arda, koca gönül hüzünlü bakışla, uçsuz bucaksız maviliklere salıvermektir. Hayatın delikan kimselere, sevdikleri tarafından patlattığı tokadın yürek acısını; derneştireyim derken küçümsenmeyi göğüsleyebilmektir. Elinden hiçbir şey gelmeden, ardından bakılarak uğurlanan dilektir. Kararan perdede 'SON' yazmayan tek Yılmaz Güney filmidir. Azalan; ama hiç bitmeyendir, umut...
