Bir çocuğun en büyük yaralarından birisi taciz bence. O savunmasızlığın, korkudan pır pır atan kalbinle, sende açılan yarayı senelerce belki ömrün boyunca taşımak... Çoğu zaman kimseye söyleyemeden. Ve güvenememek hiçbir erkeğe. Dokunulmayı sevmemek ve korkmak... Çokça öfke, o öfkeyi; sapığı dövdüğünü, işkence ettiğini hayal ederek yatıştırmak... Ne desem boş. Yaşayan bilir ama dilerim kimse yaşamaz.
