Bugün bir çiftin kavgası arasında kaldım maalesef ve ilginç şekilde tarafı olmadığım bir kavganın en çok zarar göreni unvanını kazanarak kimsede tık yokken benim gözler dolu dolu oldu.
Erkek taraf kadına "sen mutlu olmayı bilmiyorsun, mutsuz olmaktan zevk alıyorsun ve melankoliye bayılıyorsun, seni çıkaramadım ordan" dedi.
Benim de problemim bu olabilir mi acaba diye düşünüp üzüldüm o an, o kadın mutsuz bi ailenin sürekli kavga gürültü içinde büyümüş hayatından üzüntü eksik olmamış bir çocuğuydu işte benim gibi, belki de mutsuzluk denen şey bir duygudurum değil kalıtsal bir hastalıktır, yahut mutluluk denen küçük yaşlarda öğrenilmesi gereken bir şeydir ve yaş geçtikten sonra gerçekten öğrenilemiyordur.
