tatillerde ananemin köyüne gidiyorum. etraf mis. dümdüz çayırlar, hayvanlar, meyvalar falan.
ananem de ufak bi tarlaya karpuz eker.
ben sürekli sorarım, oldumu anane karpuzlar oldumu, oldu mu diye.
bi gün ananem oldu der.
ben artık her sabah gider karpuz ararım. ne bulursam koparır getiririm ama genelde bulamam.
bulduklarımda beyaz çıkar.
kendi kendime kızar da kızarım. ben kızdıkça özlemim hasretim büyür.
o siyah, buğulu karpuzlara olan açlığım hala sürer.
mersedez mi o karpuzlar mı desen karpuzlar derim.
ama ne hala o karpuzlara ulaşabiliyorum ne de bu yaram iyileşiyor.
travma değil de ne bu.
