bu konuda islam tarihinden bir anekdot okumuştum. peygamberimizin vefatından sonraki iç çatışmalardan birinde taraflardan birini tutan yaşlı bir baba -islam tarihinde saygın bir zat olarak geçen- oğluna da kendisiyle birlikte savaşa gelmesini söyler. oğul bu savaşta (özellikle de babasının tuttuğu tarafta) yer almak istememektedir. ancak yine de babaya isyan olmaması için hazırlanır, savaş meydanına babasıyla birlikte gelir, ancak savaş boyunca savaş meydanının babasının tuttuğu tarafın bulunduğu tarafında durup bekler. savaş bitince de gider.
(not : ne yazık ki uzun süre önce okuduğumdan ve kaynağı şu anda elimde olmadığından, isimleri belirtemedim.)
