Gerçekten muhtaç halde olup işi olmayan gençleri düşündükçe vicdan azabıyla yerin dibine girmiş hissediyorum kendimi. Sabretmek ve boş durmadan çalışmak en iyisi işsizken. Evde şınav mekik çekmek dambıl kaldırmak çıkıp dışarı yürümek dahi insanı bunalımdan bir nebze çıkarıyor.
Hiç çalışmamış üniversite mezunu arkadaşlara çok aşırı çalıştırılıp yıpratılmadığınız müddetçe iş seçmenize lüzum yok diyorum. iş dediğiniz şeyi gözünüzde büyütmeyin asla. sokakta yürüyen insanlar o işlerde çalışıyor. Kimse atom parçalamıyor zaten. Mesele sadece alışmak tecrübe kazanmak. Karın tokluğuna dahi olsa çalışmaya başlayın çünkü bizzat çalışmanın kendisi sizi çok daha iyi hissettirecek.
