aslolan gönül birlikteliğidir. eğer gönül birlikteliği yoksa, gönüller anlaşmıyorsa, ağızdan çıkanlar çoğu zaman lafügüzaftan, malayaniden, kuru gürültüden öteye geçememektedir. bu nedenle aynı dilde konuştuğumuz değil, aynı dilde susabildiğimiz insanlar bizim gerçek dostlarımızdır.
