hiç doğum günü kutlamamış, doğum tarihini bilmeyen, pastanın neden kesildiğini, mumların neden üflendiği bilmeyen bir çocuğa rastlayınca; yaşadığın bir çok doğum günün, kutlamaların geliyor aklına da, insanın içine bir şeyler oturuyor.
bir suriyeli öğrencim ile aramızda geçti şöyle bir diyalog:
(ünite party time)
-soyle bakalım birthday party neydi?
+bilmiyorum hocam
-hani ne kutluyorduk, mumları üflüyorduk, pasta kesiyorduk?
+... (öylece bakıyor)
-dogum gunu değil mi mennan?
+aa ben bilmiyordum hocam.
hiç kutlamayız biz. annemin de kardeşimin de.
-e ne zaman senin doğum günün? (saskınlıgımı gizlemeye calısarak ve muhtemelen gizleyemeyerek)
+bilmiyorumki hocam annem söylemedi.
- eve gidince annene sor, öğretmenim soruyor de tamam mı?
+tamam hocam
* ahh, bazılarına ne normal, sıradan şeyler, yoklugunu bilmemiş, dusunmemiş bile.
bazısı da varlıgını dahi bilmiyor, sanki büyük lüks (!)
*sana söz olsun çocuk, o mumlar üflenmeden bitmeyecek bu dönem.
