Genelde kışın oluşan histir,beni her yıl bir kere yoklar bu his.
Gece olmuştur üşümemek için sobalı odada karanlıkta yatıyorken sobanın üst gözünden tavana yansıyan turunculuğa bakıp annemin üzerime örttüğü ve kenarlarını soğuk gelmesin diye sıkıştırdığı yorganın altında bir yandan huzurla bir yandan da “uyuyunca ev alev alırsa…” düşünceleri içinde uykuya dalmaktır.
Bu arada hala değişmedim, her güzellikte en kötüsünü düşünüp kendime acı çektiririm.
