"Çocuk, sil yüzünden tüm yalanlarını bu şehrin
Topla kalbini cadde cadde, sokak sokak
Kazı ayak izlerini birer birer gri kaldırımlarından
Bakma yüzlerine hiç, görme onları
Çocuk bu kez ağlama
Bu kez git
Gölgeni, ismini sil yavaş yavaş
Giderken bu kentten tükür yüzüne yalnızlığının
Kalbini, kendini sök yavaş yavaş
Giderken bu kentten sakın ağlama sus
Unut ne yaptı sana
Unut ne söyledi
Unut ne varsa vazgeçtiğin
Yüzünde korkularla
içinde çığlıklarla
Kalbinde simsiyahlar
Nereye gidiyorsun?
Hep bu şarkılarla
Kıymetsiz dualarla
Utanmaz bir yağmurla
Nereye gidiyorsun?
Yolları, duvarları geç yavaş yavaş
Giderken bu kentten bir piç gibi bırak yalnızlığını
Ve o siyah saçlarını kes yavaş yavaş
Giderken, terk ederken savur yüzüne yalnızlığının
Ve unut ne yaptı sana
Unut neler anlattı
Unut ne varsa vazgeçtiğin
Yüzünde korkularla
içinde çığlıklarla
Kalbinde simsiyahlar
Nereye gidiyorsun?
Hep bu şarkılarla
Kıymetsiz dualarla
Utanmaz bir yağmurla
Nereye gidiyorsun?
Hep bu şarkılarla
Yüzünde korkularla
içinde simsiyahlar
Nereye gidiyorsun?
Bu sahte baharlarla
Kıymetsiz dualarla
Utanmaz bir yağmurla
Yine mi gidiyorsun?
Çocuk, her vedanın ardında bir bekleyeni vardır kimsenin bilmediği
Ve her gözyaşının altında bir dua kimsenin duymadığı
Çevir gökyüzüne başını
Bakma arkana
Daha sert basa basa, daha güçlü
Anlat bu kara şehrin yollarına ak adımlarınla
Gitmek yenilmek değil kazanmak da
Gitmek gitmektir işte
Hepsi bu
Yüzünde korkularla
içinde çığlıklarla
Kalbinde simsiyahlar
Nereye gidiyorsun?
Hep bu şarkılarla
Kıymetsiz dualarla
Utanmaz bir yağmurla
Nereye gidiyorsun?
Hep bu şarkılarla
Yüzünde korkularla
içinde simsiyahlar
Nereye gidiyorsun?"
