gitmesin diye hiç dil dökemedim. son bir bakış için ölürcesine istediğimde, beni hiç kırmadın. sahaflara gittiğimiz her an, gözbebeklerinde yaşama sevincini yakaladım. evimizde yaptığımız yemekler, tartıştığımız konular, gecelere bağlanan gündüzleri hiç yadırgamadık. gitmesin diye hiç dil dökemedim. birgün gitmesi bu kadar ağır gelecek miydi? gitti çünkü.. ne bunları okuyacak kadar, ne de bir hoşçakal diyecek kadar..
gitmek kimseye yakışmazdı, ölüm gibi...
