kötü şairlerin daha ikinci satırda uygun bir kafiye aramaya başlamaları gibi insanlar da yaşamlarının ikinci yarısında endişeli bir havaya girerek daha önceki yaşamlarına uyan eylem, davranış ve ilişkilere bakarlar... ki dışsal bir uyum oluşabilsin. ama artık yaşamlarını yönetebilecek ve yenileştirebilecek güçlü bir düşünceleri yoktur. bu düşüncenin yerini daha çok bir kafiye bulma niyeti alır."
