yeniden düzenlenerek şehre farklı bir kültürel nefes alanı yaratmış mekan. canlı tarih aynı zamanda. henüz gidip de görmedim içerisi nasıl oldu, neler yapıldı bilmiyorum. ama dışarıdan gördüm. "hakikaten iyi bişeye benziyo"*
gelgelelim benim davam büyükşehir belediyesiyle. iki dönemdir ahmet priştina'ya oy veren, mahalli seçimlerde chp çizgisini sürdüren bir sörkılın içinden geldiğimi belirtmek istiyorum. valla ben vermedim bizimkiler verdiydi. benim yaşım tutmuyordu o zamanlar zaar. neyse konumuz büyük başkanımız rahmetli piriştina ya da bizim sörkıl değil zaten.*
koca bir dönem boyunca izmir için ne yapıldı romalılar? sorarım sizlere? şöyle bir aklınıza getirin o mütevazı insanın, o gönülden izmirli adamın kemeraltı'nda bizlerle kahvaltı ettiği günlerdeki izmir'i. bir de kocaoğlu dönemi izmir'ine bakın. aylardır basbas bağırıyorlar; otobüslerde, metroda, meydanlarda, sokaklarda, afişlerle, bildirilerle, broşürlerle, pankartlarla, dövizlerle... neymiş abi; "tarihi havagazı fabrikası yenilendi!!!" allah aşkına beyler? ben buca'da okuldan çıkınca paçalarıma kadar suyun içine giriyorum yağmur yağdığında. meles yeniden kokuyor lan. halkapınar'dan geçerken yine burnumu kapatıyorum. en kötüsü de, kemeraltı'nda esnafla kahvaltı eden güler yüzlü, gökyüzü gibi tertemiz bir sîmâ göremiyorum artık. neymiş efendim, "tarihi havagazı fabrikası yenilendi!" yapmayın be abi. bu mu bütün olayınız koca bir dönemde?
not: yapılan icraat sosyo-kültürel açıdan çok güzel, çok sevindirici. elbette kutlamak lazım. ama iskenderiye kütüphanesini yeniden oluşturup inşa etmiş gibi millete "bakın ne kadar büyük işler yaptık beheeey" diye bir reklam kampanyasına girişmek de nedir? başarısızsanız, yaptıklarınızı göstermek zorunda kalırsınız. başarılıysanız, insanlar sizi görür, tanır ve kalplerindeki yerlerini alırsınız zaten. hepsi bu.
