Linda gillard isimli yazarın yazmış olduğu ödüllü romantik roman.
Kör bir kadın olan Marianne'nin Keir isimli adam ile yaşadığı aşk anlatılıyor.
Benim gibi betimleme aşığıysanız kitaba aşık olmanız mümkün.
Neyse, ben tekrar okumaya başlayayım.
...
"Bu oldukça... heyecanlandırıcıydı."
"Aynı zamanda çok da bilgilendiriciydi. Sanırım fiziksel özelliklerin konusunda kendini biraz ucuza satmışsın. Tavşandan daha çok, bir ayıya benziyorsun."
"Peki, soruna bir cevap bulabildin mi?"
"Eğer saç renginin bir kokusu olsaydı, ne olurdu?"
"Oldukça etkileyici bir oyalama taktiği. Bir rengin kokusu mu? işte bu zor bir soru. Saçlarım koyu kahverengi. Yazın birazcık kızıla kaçar."
"Hiç işe yaramıyor. Benim kokuya ihtiyacım var."
"Ceviz. Noel'de kabuklarını kırıp içini açtığın cevizler."
"Peki ya gözlerin?"
"Hangisi? Mavi olan mı yoksa yeşil olan mı?"
"Mavi olan."
Bir an sessiz kalır ve "Ardıç ağacı" der.
"Ya yeşil olan?"
"Çürümekte olan sonbahar yapraklarının, tütsülenmiş kokusu... Hani şu Kasım ayındaki..."
"Harika! Bu oyunda oldukça iyisin, şimdi görebiliyorum. Tavşan filan değilmişsin. Hatta ayı bile..." Tekrar elini uzatıp adamın göğsüne dokunur. "Sen bir ağaçsın."
...
Kitabı okursanız bu sahne size daha anlamlı ve etkileyici gelecektir eminim.
