Pandemiden sonra bir şeyler oldu. iş dışında hiç dışarı çıkmıyorum, iki üç ayda bir anca. işin garibi eksikliğini de hissetmiyorum. iş dışında kendimi hiç yormuyorum. Yemek yapmıyorum, Dışardan yemeye abone oldum. Temizlik yapmıyorum, eskiden ayda bir aldığım yardımcıyı her hafta alıyorum. Eskiden beni kıran insanlarla akrabalık ya da arkadaşlık gereği iletişim içindeydim. Şimdilerde beni kıranlar a cevap veremiyorsam onlardan uzak dururum mantığıyla herkese mesafeliyim. Canım istemiyorsa kimsenin telefonuna bakmıyorum, bana psikolojik olarak iyi gelmiyorsa iletişimi kesiyorum. Benim hakkımda kötü düşünürler diye dert etmiyorum. Kimseye tahammülüm yok. Bencil bir pislik oldum çıktım. Kendi dertlerimi halıaltı ederken kimsenin derdiyle dertlenmek istemiyorum, bu da beni ne kadar bencil biri yapar tartışılır. izole bir hayat. Ama insana rahat da batıyor. Şimdilerde de diyorum ki ot gibi yaşıyorum.
