candan erçetin beni benden alarak uzak diyarlara kattığı şarkısı.
yok benim ki tam da bir sitem değil ben alıştım böyle yaşamaya.
o şarkıda ki "beni özlüyormuşsun öyle diyorlar" sözünden sonra giren yaylılar beni en iyi anlatan.
nöbetlerim beni özlemiş yeniden gelmiş öyle diyorlar.
yürürken otururken veya konuşurken; hatta şarkı söylerken bir anda gelen karanlık. ardından hançerle beyninizi ele geçirmek isteyen ifrit kılıklı sancılar.
4 yıl önceydi evet ilk gözlerimin karardığı zamandı. o zaman şaşkındım ama bu kadar canım yanmamıştı. belki de üstüne çok acı verici nöbetler geldiğindendir hatırlamıyorum.
kendimi bırakmamayı öğrendim. "o ağrılara apansız bayılmak, karşı durmadan hem de.sana yakışmaz kızım" dedim. neden hep dik başlı olacaktım ki illa ki bir kere de direnmeseydim. derimin yarım santim altından geçmeseydi tırnaklarım. kafamda bu kilim deseni şişlikle bunu yazıyor olmazdım muhtemelen.
yok ben öyle değil böyle büyüdüm. beni hiç terketmeyen sancılarım vardı ve kim bilir beni, onlar gibi, bırakmayacak kadar kimse sevmedi.
şimdi bir yenisinin geleceğini bilip ne kadar gücüm var diye hesaplamaktan başka yapacak bir şey göremiyorum.
yarın olmasın, yine gelmesin, dayanamıyorum.
ve ey sancı yeniden geldiğin ve beni kafamın etrafını donatacak onca aletin arasına bıraktığın için sana inceden bir sitem içindeyim.
beni soracak olursan hayli kırgınım
kırgınlık bir yana bir de şaşkınım
.
.
işte ben böyle bir hal içindeyim
aslında derin keder içindeyim
bazen bilmeyerek ne yaptığımı
iyi kötü güzel çirkin her biçimdeyim
bazen isyan edip yalnızlığıma
sana karşı ince bir sitem içindeyim.
