Askerlik yapan her erkeğin hafızasında kalan gecedir.
Ben alt Ranzada yatıyordum. Üstteki ranzanın alt tarafına kazınan yazıları okumaya başladım.
Biter mi lan? Şafak 001 adana! Gibi yazılara baktım uzun uzun...
Daha sonra ışıklar söndü. Akabinde bir zırlama sesi yankılandı. Çocuğun teki hüngür hüngür ağlıyordu.
Sonra kitle psikolojisiyle olsa gerek, başkaları da ağlamaya başladı. Koğuş bir anda ağlama duvarı gibi oldu. swh.
Ardından üst devrelerden biri karanlıkta şöyle bağırdı:
+ kesin lan! O zırlayanları yarın sabah tespit edicem. Düzeni bozmaktan bilmem ne... Hepsi askeri mahkemeye sevk olacak! Zıbarın yatın.
Sonra bir sessizlik oldu. Sümük çekme sesleri gelmeye başladı.
