Öncelikle dizinin "siyasi" olduğunu söyleyen gerzek komünistler o rezil sscb rejimi ve zihniyetinin orada gösterilenden çok daha berbat olduğunu bilmiyorlar. Ruslarda asla sorumluluk ve acıma duygusu yoktur. Tıpkı Sosyalizm denen karanlık ve kanlı ideolojide olmadığı gibi...
Gelelim diziye. "amaaan bir şey olmaz" zihniyeti ve aşırı baskıcı Sovyet rejiminin başındaki Gorbaçov denen alçağın tepkisinin tahmin edilememesi gibi sorunlar nedeniyle müdahalede çok geç kalınıyor. Nükleer reaktörü kontrol altına almak için orada yanarak can veren herkesi saygıyla anıyorum. Rus denen millet götü yiyorduysa leningrad (st. Petersburg), Moskova, yekaterinburg gibi rusların çok olduğu şehirlerde nükleer santral kursaydı. Ama kendi milletlerini asla riske atmazlar. Çünkü sscb rejimi rus ırkçısıdır. Şimdiki Rusya federasyonu gibi. Rus olmayan hiç kimse rusların gözünde insan değildir.
Beni dizide en çok ludmila'nın kocası vasiliy'e olan aşkı etkiledi. Zavallı Vasiliy Çernobil'deki yangında maruz kaldığı aşırı radyasyon yüzünden tanınmaz hale gelmişti. Bu arada bu şahıslar gerçekten var ve ludmila halen yaşıyor.
3. Bölümde Vasiliy'nin artık korkunç bir görünümde olduğunu görünce kapattım. Fakat ludmila'nın o halinde bile ona olan aşkının, bağlılığının aynı şekilde kalması, hamile olduğu halde kocasının yaralarını öpmesi beni hayran bıraktı. Öte yandan hemşire ile arasında geçen diyalog çok acıydı.
Hemşire: ona dokunamazsın. Burada kalman çok tehlikeli.
Ludmila: Gitmeyeceğim! O benim kocam!
Hemşire: O artık senin kocan değil, sevebileceğin biri değil; o artık nükleer bir tehlike.
Ne kadar acı! Ludmila sevdiği adamın, karnında taşıdığı bebeğin babasının etleri dökülen ve radyasyon saçan bir varlık olduğunu kabul edemiyor. Çünkü Vasiliy'e aşık...
izlerken çok fazla zorlandım ve yarım bıraktım. Çünkü aşık olduğum erkeği düşündüm. ister istemez empati kurdum. Tahammül edemedim. Nefesim kesildi. Allah kimseyi en sevdikleriyle sınamasın.
Bir ihmalin yol açtığı o felaketi izlerken aklıma Rusların 1949 yılında Kazakistan'ın Semey şehrine attığı atom bombası geldi. On binlerce Kazak Türk'ü şehit oldu. Patlamada şehit olmamış olanlar tıpkı Vasiliy gibi korkunç acılar çekerek can verdiler. Bugün bile Semey'de engelli doğan bebekler var. Dünya Semey'i Türk olduğu için konuşmadı.
Rusların işlediği sayısız korkunç cinayete kurban giden bütün masumları saygıyla anıyorum. Bugün Ukrayna-Rusya savaşı, onların içlerindeki canavarı nihayet tüm dünyaya gösterdi.
