keşke bunca zaman bir kere neden diye sorsaydın. yazık. geçen bunca zamana, güne yazık. sen benim en değerlimdin, en yakın arkadaşımdın. en çok korktuğum şey sana olan sevgimin bir gün öfkeye hatta nefrete dönüşmesiydi. bu hislerimi bir gün kaybedeceğim korkusuyla son bir kez dile getirmiştim her şeyi, sana bir sene sonrasında ulaşacak bir şekilde yazı yazmıştım. sana kızarım, öfkelenirim ama asla nefret etmem sanıyordum. ama her şey gibi bu da mümkün olabilirmiş bir gün."hep sevcem ben seni, ben sana demedim mi, sevme desen bile severim diye" demiştin bana. her seferinde kendimi açıklamaya çalıştım, yalvardım neredeyse. ama bırak sevmeyi,arkadaş kalmayı, tanıdık kalmayı bile beceremedik. seni sevdiğimi bile bile beni bu duruma ittin. gerçekten söyleyecek hiç bir şeyim yok bundan sonra sana, bu da son olacak.
