Evliya Çelebi'nin Avusturya karşılıkları ile birlikte anlattığı polonya süvarileridir.
Her birinin atında iki kısa namlulu çakmaklı tüfek ve ayrıca kuşaklarında ve göğüs kemerlerinde 4 tane çakmaklı piştov vardır.
Bizim orduda ise bir tek Rumeli süvarisinde, o da düşmandan ele geçirilmiş, az sayıda çakmaklı silah vardır. Anadolu sipahilerinde hiç yoktur. Yeniçeriler fitilli tüfekler kullanıyorlardı.
Ok olayı da öyle filmlerde görüldüğü gibi değil. Oklar yakından atılıp, Zayıf bir yerine denk gelmedikçe Kalın zırhı mümkün değil delemiyor.
Evliya ele geçirilen uyvar kalesi cephaneliğinde hiç ok yay olmamasını hayretle yazar. Almanların kılıçlarının çelik kalitesi de üstündür, herkes bir Alman kılıcı bulma derdindedir.
Evliya bunca anlatır ama daha nice Osmanlı dönemi yazarında gördüğüm gibi, bu durumlar niyedir, sonu nereye varacaktır, iyileştirmek için ne yapılabilir bir kelime bile söz söylemez. Oysa avrupalı seyyahların yazdıklarını okuduğumda, Osmanlıda olumlu ne görürlerse yazmakla ve kendi ülkelerindeki durumla karşılaştırmakla yetinmeyip, durum nasıl düzeltilir, akıllarının erdiğince anlattıklarını gördüm.
