günde gidiş-dönüş dört saatimi işe gidip gelmek için harcamamdan dolayı, evden işe işten eve deyişini, yataktan işe, işten yatağa şeklinde değiştirdim. bu sebepten ötürü sözlükte yaşanan kavgalara, tartışmalara uzak kaldım. sözlükte geçirdiğim zamanı okumaya ayırdım, yazacak kapasiteye, bu yorgunluğumla ulaşabileceğimi de zannetmiyorum. lakin bu tartışmanın ortasına kamyonumu sürer, çekil la goduğum diye bağırarak artistik patinaj yapabilirim.
neyse ahali, geleyim sadede. düşmanlıkmış neymiş anlamam arkadaş, türkiye de cami sayısı fazladır kardeşim. nerden vardın lan bu kanıya din düşmanı diye çığıracaklar olabilir, ki ağzının ortasına lafımı koyarım.
bizim götiçi kadar mahallemizde 3 tane cami var, ama bi tane okul yok. dayı camiye gitmeden önce seçim yapıyo, lan büyük camiye gitsem alttan ısıtma kıçım üşümez, yeni camiye gitsem daha ferah lan gibi gibi...
ulan okula giden bebe karında kışında ebesinin mındaki okula gitmek için dünyanın yolunu yürüyo. camiyle okulu karşılaştıran denyolara benzediğimin farkındayım ama, burdan ancak bu kadar oluyo a benim tenyam.
gelin atıl camilerimizi değerlendirelim, dandirik mimariyle dikilen ibadethaneleri azaltalım.
son sözüm de evinin hemen dibine cami yaptırılması için bastıran dayıya. la dayı bi yörü git lan biraz, iki adım daha fazla git, fazla sevap alırsın. sadece cumalarda doluyo lan o cami de. bi cumalık da sıkışıver la.
en son sözümde beni cami ve din düşmanlığıyla suçlayacak andavallara. aklınızı çalıştırın la biraz.
