Alnı secdeye değen birilerinin yönetime geldiğinde adaleti parlatacağına ve adil bir ortam yaratacağına safça inanıldığı; arkadaşlar arasında anlatıldığı üzere "ateist bir tanıdıkla şöyle şöyle tartıştık" sözlerini duyunca, şimdiki gibi adım başı değil, parmakla sayılan miktarda olduklarını öğrendiğimizde dumura uğradığımız; kul hakkının ırzına bu kadar iktidar eliyle geçenin olmadığı; kıça kıç, eroin-kokaine şimdiki gibi pudra şekeri değil madde ya da toz denildiği zamanlardı. Tüm yanlışlarına rağmen tek bir doğrusu için bile yaşamaya değecek güzel günlerdi. Doğrusu ne miydi? Umut tabiki bey abiler, umut. Şimdilerde bizden çalınanların en önemlisi olan şey. Gençlerin çoğunun maddiyatsızlıktan evlenemediği bir dönemdeyiz. O vakitler bereket vardı; şimdi sıfırcı bilaller, milyonali oğlu komarbaz tozcu dobiler var.
