sunk cost fallacy'e boyun eğme pahasına da olsa "lan o kadar izlemişliğim var, bari bitireyim" diyerek son sezonuna başladım. rezillik diz boyu.
türkiye tarihindeki tüm darbelerde kullanılan mühimmatın toplamı kadar teçhizatla saldıran bir asker timi var kapının önünde, trans bir arkadaş "küçükken erkektik falan ama kadın olduğumu anladığımdan beri sana aşığım" diye bi elemanı darlıyor. lan ne dertsiz tasasız bir ortam bu böyle. iki kurşun sıkıp eğilip "benim sevdiğim biri var" diye açıklama yapıyor karşısındaki eleman da, sanki sohbet ettikleri ortamdaki en can alıcı nokta buymuş gibi.
biri ölür, biri espri yapar, biri litrelerce kan kaybeder ama adam öldürmeye devam eder, diğeri havalı bir poz vermeden sıçmaya bile gidemez. hayatımda başlayıp birkaç sezon izlememe rağmen bitirmediğim ilk dizi olma yolunda emin adımlarla ilerliyor.
birtakım "konusuz" filmleri daha az ileri sardırarak izlemişliğim var öyle söyleyeyim.
