11.
-
din üzerinden rant kazanan sofuların medeni hayatın ortasına bu denli cesurca hortlamadığı yıllarda çok sevimli gelen ifade.
bir çaycı faik amcamız vardı, cumaya giderdi..
özü sözü birdi faik amcanın..
kahvehanesine orospu gelse,
"buyrun bacım" der hizmet ederdi.
medeni insandı.
o yıllarda herkes işini yapıyordu.
ve inanın bir arkadaşım var, -kendisi hristiyan- denmezdi,
ya da "doğulu bir arkadaşım var" diye başlanmazdı söze.
insanlar sadece insan olduğu için yaşama hakkına sahipti.
...
(bkz: biz büyüdük ve kirlendi dünya)
ne zaman kimileri inanç tacirliği yapmaya başladı,
ve ne zaman üst kimlik - alt kimlik diyalogları başlatıldı
sözüm ona "özgürlük ve demokrasi" adına..
işte o zaman biz de sığınmaya başladık,
şurada doğan dedenin, burada buna inanan babanın arkasına.
...
işimizi gerektiği şekilde yerine getiremediğimiz zamanlarda da,
cumaya sığındık!
(bkz: cumaya sığınmak)
gazdan ölen gencecik bünyeleri yarı çıplak olmakla suçlayıp
utanmadan hafiflerken,
"cumaya gideceğim başka sorunuz var mı?" dedik..
eşsiz insan büyük önderin resmi ve türk bayrağı altında yemin edip
türk insanının üç kuruşundan artırdığı paradan maaş alırken,
laik cumhuriyeti ayaklar altına alıp,
o resmi ofislerde cuma namazı kıldık kameralar önünde sayısızca rekat..
yine kendi ellerimizle başımıza getirdiğimiz imam görünümlü papazlara yaranmak için.
...
kapıya ne yazdığımız hiç önemli değil de,
maksat dükkanı kapatmamak.
dükkan çalışmalı.. iş yapmalı!
