Çocukluktan kurtulmaktır. Dinlerin "mantığı" yetişkin insanları çocuk ahlak düzeyinde, dünya anlayışında tutmaktır. Böyle olduğu için de özellikle çocukken yani en savunmasız zamanımızda dayatılırlar. Sonra büyüsek de nafile. Aynen diğer çocukluk travmaları gibi üstesinden gelmek zordur.
Ya gelinirse? Olacağı söyleyeyim: kendim dahil çok kişi hep aynı sonuca vardık. Hepimiz "bu hikayelere inanan ben miydim?" şokunu yaşadık.
Belli bir akıl düzeyinde olup, hala dinlere inanmaktan kurtulamayanlara tavsiyem şudur: aklınız, fikriniz, başarılarınız sizi aldatmasın. Sakın kendinizi bizden daha akıllı sanıp -ki mümkündür- öyleyse ve hala dine inanıyorsam bir sorun yoktur aldanışına kapılmayın. insanın kendini aldatmasının (aklileştirme) yolları çoktur. Akıllı olmakla aklileştirme mekanizmalarınızın üstesinden kolayca geleceğinizi sanmayın. Bir gün uyanırsınız ve bu yazdıklarımı da hatırlarsanız bir hayli şaşıracak ve utanacaksınız. Garanti ediyorum.
