iş yerime günde on kişiye yakın "eleman arıyor musunuz?" diye gelen 15-16 yaşlarında çocukların yüzündeki çaresizliği gördükçe ve onlara "hayır" dedikçe bile kendimi suçlu hissediyorum. Okulunu okuyan çocukların ailelerine yük olmamak adına arta kalan zamanlarında beden işçisi olmayi kabul ettiren sisteme gençlik nasıl emanet edilir?
Ben bile utanırken asıl müsebbibler nasıl rahat ediyor koltuklarında?
