kalp krizi geçirdi
iki ay kadar önce.
daha doğrusu,
veteriner öyle dedi.
ağaçtan düşmüştür bence.
sağ ön ayağı felç,
aklı hep başka yerde gibi.
zaten yaşlı bir kediydi.
yürüyebilsin diye,
o bacağı kesmek gerekti.
ağır ağır geziniyor şimdi.
yine çok zaman dalgın sanki,
hareketleri yavaş, kendince,
bazen de ama belli ki keyifli.
dün gördüm bahçede,
bir kuşa doğru seğirtti,
yalpaladı biraz, doğruldu.
o bacağın yokluğu
hiç aklında değildi belli ki.
birden aklıma geliverdi:
kediler de insanlar gibi
çabuk alışıyor demek eksikliğe
eskiden varken artık olmayan şeylere.
gençlik. ölen dost. eski sevgili.
kediler de bizim gibi
yaşıyabiliyor demekki eksile eksile..
