ulan uzun zamandır kadıköy'e gitmiyordum. dün bir iki mekanda takılayım dedim, kafam allak bullak oldu. farklı mekanlarda aynı muhabbetler, farklı gençler arasında dönüyor ve ortak noktaları şunlar:
1. hepsi atesit. bunda sıkıntı yok. saygı duyarım.
2. hepsi babasının orospu çocuğu olduğunu düşünüyor. işte bu sıkıntı.
babalarının neden orospu çocuğu olduğunu düşünmelerini anlamak için masalardaki muhabbetlere kulak kabarttım. dövüyorlar, taciz ediyorlar çocukları falan sanıp üzüldüm. hatta tanıdığım, bu konuda yardımcı olabilecek insanların numaralarını verecektim. ancak şu muhabbet beni durdurdu:
"benim peder tam orospu çocuğu. adam namaz kılıyor ya.."
"aynen ya, benimki de camiye gidip geliyor."
barlarda sürttüğümden dindar bir insan olmadığım anlaşılmıştır sanıyorum. ancak, inançlıyım çok şükür. oğlum bana orospu çocuğu diyecekse daha elle tutulur sebeplerden dolayı demesini isterdim.
