-hastalandığı andır. böyle sümüklerini siler mendille. kızarmıştır burnu. kımıldayamayacak kadar halsizdir. şefkat bekler o sırada.
tüm bencilliği gitmiş gibidir. bir masumluk çöker hastalandıklarında bunlara. gözünüzün içine bakarlar ilgilenin diye, çorba yapıp içirin diye. keşke her zaman böyle masum olabilseler ama nerde?
-uyuduğu andır. uyuduğu sırada bir çocuk gibi "homur homur" yaparlar bazen de. o sırada şımaramayacakları için saçlarına dokunabilirsiniz, hafifçe uyandırmadan öpebilirsiniz, yüz hatlarını inceleyerek ve doyasıya bakarak daha da aşık olabilirsiniz.
-hastane koridorunda eşinin doğum yapmasını beklediği andır. evet evet. gördüm ben bu erkekleri. o kadar masumlardı ki. bu anı tek geçerim. hayatlarında ilk defa kendilerinden daha fazla, bir şeyi önemsiyorlar o an. baba olacakları için ayrı bir heyecan içindeler, hatta bu duygu yoğunluğunda ağlayanlar bile oluyor. sanırım bir erkek baba olmadan o kendine has bencillik duygusundan sıyrılamaz.
