istemeden de olsa olan durumdur. hemen bir örnekle de verimizi pekiştirelim;
bir baba düşünün; çocuğunu çok, hatta herşeyden daha çok seviyor ama belli etmiyor. sevip; belli etmeyen babalardan. hayatı boyunca çocuğunu kucağına alıp öpmemiş, sevmemiş... geceleri gelip öpüyor ama çocuğunu, seviyor ama çocuğuna göstermiyor. fazlasıyla disiplinli.
bir de çocuk düşünün; sekiz, dokuz yaşlarında. çocuk bir gün evdeki vazoyu yanlışlıkla kırıyor ve babasına gidip durumu izah ediyor. babası da çocuğuna okkalı bir tokat indiriyor... çocuk odasında ağlamaya başlıyor ve bu yaşananları düşünüyor.
aradan belli bir süre geçiyor ve çocuk bu sefer de koltuğa mürekkep damlatıyor. babası gelince yüksek ve kalın ses tonuyla çocuğunu kenara çekiyor ve soruyor:
- sen mi yaptın !?
... çocuğun aklına önceden yediği tokat geliyor...
- sen mi yaptın dedim !
+ hayır baba. ben yapmadım.
ve babası çocuğunu dövmekten vazgeçiyor. bunu gören çocuk ''yalan''ın iyi bir çözüm olduğuna inanıyor ve ilerki yaşantısı boyunca başı sıkıştığında yalana başvuruyor. böylece baba istemeden de olsa topluma karaktersiz, zora gelince yalana başvuran bir çocuk veriyor...
